środa, 19 lutego 2014

Linux jako klient Active Directory z profilami wędrującymi cz. I



Wstęp


Uruchomienie kontrolera domeny Active Directory w systemie Unix/Linux niemal domaga się, aby komputery klienckie nie było obsługiwane wyłącznie przez systemy Windows, ale także przez środowiska z rodziny darmowego oprogramowania. Bez względu na to jaki system zarządza kontrolerem domeny, można podpiąć Linuxa do Active Directory. Jak to zrobić, pokażę w tym tutorialu.

Pierwszym wyborem, przed jakim staje administrator, jest to, którą dystrybucję wybrać do instalacji na desktopach. Przed napisaniem tego poradnika dopadł mnie taki sam dylemat, więc przetestowałem kilka środowisk. Nieco inaczej podłącza się do domeny systemy z rodziny Red Hat (Fedora, CentOS) a inaczej Debian/Ubuntu czy Suse. Ostatecznie wybrałem drugi zestaw a konkretnie system Xubuntu. Dlaczego akurat ten? Po pierwsze oprogramowanie z rodziny Ubuntu jest obecnie bardzo popularne, cały czas rozwijane i wspierane. Po drugie, po intuicyjnej  instalacji dostajemy gotowy i działający system, którego nie trzeba specjalnie konfigurować żeby działał. No i po trzecie (i chyba najważniejsze), czytelnikami moich poprzednich poradników są nie raz administratorzy szkolnych pracowni, którzy szukają alternatywy dla umierającego programu "Pracowni komputerowych dla szkół" z SBS-em. Od przyjaciela wiem, że komputery w takich pracowniach to leciwe maszyny, którym ciężko obsłużyć coś ponad Windows XP, który lada dzień straci wsparcie. Potrzeba więc lekkiego systemu z mało wymagającym środowiskiem graficznym. Takim jest Xfce dostępny m. in. w Xubuntu (Ubuntu+Xfce). Z tej samej rodziny mogę również polecić system Linux Mint. Wywodzi się również z Ubuntu i jest możliwość zainstalowania środowiska Xfce.

Instalacja systemu


Obraz płyty instalacyjnej można pobrać ze strony http://xubuntu.org/getxubuntu/. Jak wspomniałem we wstępie instalacja Xubuntu przebiega bezproblemowo i intuicyjnie. W pierwszym kroku należy wybrać język systemu:


Kolejne opcje można pozostawić domyślnie. Okienku "Tożsamość użytkownika" należy wypełnić wg wzoru:


"Imię i nazwisko użytkownika" można zostawić puste. Po kliknięciu "Naprzód" można zrobić sobie kawę i poczekać aż pojawi się ekran:


Klikamy "Uruchom ponownie komputer". Po chwili pojawi się komunikat:


Wyjmujemy płytę instalacyjną i wciskamy Enter.

Następnie należy się zalogować kontem utworzonym podczas instalacji:


Konfiguracja przed podłączeniem do domeny


Kolejne kroki będziemy wykonywać głównie w konsoli. W tym celu na górze po lewej rozwijam menu ukryte pod logiem Xfce, wybieramy Akcesoria i Emulator terminala:


Do wprowadzania ustawień potrzebujemy konta roota więc w konsoli wpisujemy:

$ sudo su

i podajemy hasło naszego użytkownika.

Najpierw należy sprawdzić czy mamy połączenie z siecią, w której znajduje się domena Active Directory. Wywołujemy komendę

# ifconfig

i sprawdzamy adres IP komputera:


Poprzez ping dowolnego adresu internetowego możemy sprawdzić połączenie ze światem.

Podobnie jak w poprzednich poradnikach polecam instalację programu Midnight Commander, który da nam wygodny menedżer plików oraz przyjazny edytor tekstów mcedit. W tym celu wywołujemy polecenie:

# apt-get install mc

Jeśli wszystko do tej pory przebiegło poprawnie, musimy sprawdzić połączenie z kontrolerem domeny. Wywołujemy komendę:

# ping nazwa_serwera -c 6

Prawdopodobnie kolejne linijki pingu będą wyświetlać się dosyć niemrawo, gdyż system w poszukiwaniu nazwy przeszukuje DNS. Aby proces przyspieszyć, trzeba wyedytować plik /etc/hosts:

# mcedit /etc/hosts

Dopisujemy linijkę na górze pliku poprzez wpisanie adresu IP, pełnej i krótkiej nazwy naszego kontrolera domeny:


Aby zapisać wciskamy F2, a żeby wyjść - dwa razy Esc. Po tej operacji jeszcze raz sprawdzamy ping. Powinien iść znacznie szybciej.

Kolejne kroki mają za zadanie poprawne ustawienie pliku /etc/resolv.conf. Odpowiada on za przeszukiwanie DNS i rozpoznawanie nazw hostów. W Linuxach desktopowych podczas instalacji systemu zostają zainstalowane pakiety, które dynamicznie aktualizują ten plik. Jednego z nich musimy się pozbyć. Wykonujemy polecenie:

# apt-get purge resolvconf

Następnie edytujemy plik /etc/NetworkManager/NetworkManager.conf i przed linijką dns=dnsmasq stawiamy znak #.
W kolejnym kroku trzeba otworzyć plik /etc/dhcp/dhclient.conf oraz znaleźć i wyedytować dwie linijki wg wzoru:


Oczywiście trzeba wpisać swoją nazwę domeny i adres serwera.

Na koniec tego etapu musimy jeszcze wyedytować plik /etc/nsswitch.conf. Odnajdujemy i zmieniamy linijkę:

hosts:          files dns mdns4_minimal [NOTFOUND=return]

Zainstalujemy jeszcze pakiet likewise-open, który później pozwoli nam się połączyć z domeną:

# apt-get install likewise-open

Po instalacji restartujemy komputer.

Podpięcie komputera do domeny


Po ponownym uruchomieniu komputera otwieramy terminal i logujemy się na konto roota. Poleceniem

# cat /etc/resolv.conf

sprawdzamy zawartość pliku. Powinna być ona zbliżona do tej:


W pliku musi się znaleźć nazwa domeny i adres serwera DNS (kontrolera domeny).

Podłączenie komputera do domeny Active Directory odbywa się przez polecenie:

# domainjoin-cli join pelna.nazwa.domeny konto_administratora_domeny

Podajemy hasło administratora domeny i jeśli wszystko do tej pory przebiegło poprawnie powinny się wyświetlić następujące komunikaty:


Komputer został dodany do Active Directory. Jak mówi ostatni komunikat, należy ponownie uruchomić komputer.

Gdy po restarcie wyświetli się ekran logowania, należy rozwinąć listę i wybrać "Inny użytkownik...":


W polu nazwy użytkownika trzeba wpisać nazwę poprzedzoną krótką nazwą domeny:


Po wpisaniu hasła klikamy "Log In" i uruchamia się system. W prawym górnym rogu ekranu widzimy pełną nazwę użytkownika domeny:


Na koniec można jeszcze otworzyć przystawkę "Użytkownicy i komputery usługi Active Directory" na komputerze z systemem Windows w celu potwierdzenia, że desktop z Xubuntu dodał się do domeny:



Zakończenie


Jeśli chodzi o dodanie komputera z systemem Linux do Active Directory i logowanie kontem domenowym to wszystko. W kolejnym artykule pokażę jeszcze klika przydatnych opcji, m. in. jak montować dane użytkowników przechowywane na serwerze, aby móc w pełni cieszyć się możliwościami profili wędrujących.

Brak komentarzy: